(चालः तुमबिन मोरी कौन..)

सफल करा ही आस, प्रभू हा मागतसे मनुजाला ।

मर्त्य तनूतुनि अमृत द्या मज विनवि सकल लोकाला ।।धृ०।।

प्रीय असा हा मानव योध्दा, जागतसो   कर्माला ।

असतातुनि दे सत्य मंथुनी, मानिन धन्य तयाला ।।१।।

धर्म-कर्म हे सहजचि घडती, आलीया जन्माला ।

कीर्ति-ध्वजा ही मिळवूनि द्या मज, मानस शांतविण्याला ॥२॥

पुष्प जणू गंधाने सुखवी, कमळ अलिप्तपणाला ।

सुखवी कोकिळ मधुरावाजे, मानव तेवि यशाला ।।३।।

दुर्बल हा मनु दिधला देवे, पाप, पुण्य करण्याला ।

स्वतंत्रता ही ओतुनि अंतरि, खेळिचि खेळि तुम्हाला ।।४।।

तुकड्यादास म्हणे शुर मनुजा ? भवसागरि जरि पडला ।

ऊठ उभा हो, सद्बुध्दी धर, त्यागुनि विषय-सुखाला ।।५।।