(चाल: पतीत पावन नाम...)

आपत्ती पासुनी काढि गे ! माय विठाबाई !

जाइल वाया ही नरकाया, वेळ बरी नाही ।।धृ०।।

बाळपणापासुनी व्यर्थ ही, तनु गेली वाया । 

कोठवरी दुःखाचे डोंगर, सोसू शरिरी या ? ।।१।। 

हे माझे ते माझे म्हणता, नच निवती डोळे ।

विषयसुखाच्या गरळी माते ! रात-दिवस खेळे ॥२॥

सुख नाही क्षण-मात्र जिवाला, गति श्वानावाणी ।

पोटाच्या कारणे धडपडी, सूकरवत जाणी ।।३।।

भले पसरले अघोर वन हे, पडलो त्या माजी ।

काम-क्रोध- मद- मत्सर श्वापद, शरिरांतरि गांजी ॥४॥

ऐसी ऐकिली मात दयाळे ! तूचि दया करिशी ।

भक्तकामकल्पद्रुम जाणुनि, आलो  तुजपाशी ।।५।।

तुकड्याला दे ठाव, पार कर नाव अभाग्याची ।

ना तरी गेले ब्रिद हे  वाया, तुला  लाज   याची ।।६।।