(चाल : पतीत पावन नाम...)

कधी भेटशिल माय दयाळे ! दीन अभाग्यासी ?

बहू त्रासलो मन आवरता, ने अपुल्या पाशी ॥धृ०।।

बर्हिसंग हा भोवति पाहता, भय वाटे भारी ।

धीर न धरवे पहाडी राहता, चोरांची  नगरी ।।१।। 

भयाभीत होउनी, नेत्र धावती तुझ्या पायी ।

या षड् रिपुचा मेळा पाहता, घाबरलो आई ! ।|२॥

नाहि योग-साधना समजली, वर नेऊ प्राणा ।

शिकावयाची नुरली इच्छा, सोडुनिया चरणा ।।३।।

भक्त-काम-कल्पद्रुम तू  गे ! करुणा   माते ! ।

तुकड्यादासा प्रेम दावुनी, ने   अपुल्या  पंथे ।।४।।