(चालः धन्य धन्य गे स्फूर्ति...)

हरिभजनाची रुची जयाच्या हृदय- कमलि लागली 

तयाची प्रपंच - रुचि फाकली ॥धृ०।।

अभ्यासाने वाढत वाढत अंतरंगि पोहोचली ।

नशा अलमस्त उरी दाटली ॥

काय करावे, काय त्यजावे, बुद्धी हे विसरली ।

फकीरी शरिरावर धावली ॥

(अंतरा) बेतुफान लाटा चढती नयनावरी ।

कुणि द्या अंजनही ना उतरे बाहिरी ।

करि गुंग धुंद, डुलविते शरीरा पुरी ।

मन-वृत्ती ही वेडिच झाली, हरिच्या पदि लागली ।

तयाची प्रपंच - रुचि फाकली ।।१॥

इंद्रिय-वृत्ती भोगावाचुनि, तृप्त होत चालल्या ।

प्रवाही वाहति सुखाच्या खुल्या ॥

असो नसो कपडा अंगावरि चिंध्या अति शोभल्या ।

जरीला लाजविती चांगुल्या ।।

बिन कवडीची कंबर कैसी उदात्तशी शोभली ।

अधिक श्रीमंतीहुनि वाढली ॥

(अंतरा) नच बास घरी पण बादशाहि भेटली ।

चौखूट जहागिरि विश्वाची  लाधली ।

प्रतिबंध-बंधने सगळी झाली खुली ।

स्वतंत्रतेची गढी मिळाली, अमरबुटी लाधली ।

तयाची प्रपंच - रुचि फाकली ॥२॥

शास्त्र- पुराणे- वेदादिक हे, सूत्र बोलू लागले ।