(चालः सगुण गुण माया आली कोल्हाटीण..)

अरत्रि परत्री । ना   होईल   गुरुविण   खात्री ॥धृ०॥

करुनी औट हात पिंजरा । मध्ये राघूबापू बरा ।

एकविस सहस्त्र करि येरझारा । अजि ! अहोरात्री ॥

ना होईल गुरुविण खात्री ।।१।। 

शिव-शक्ति ही दोन पाखरे । एक हिरण्यगर्भी थारे !

एक आकाशी गमन करे । मधे त्रिविध कात्री ॥

ना होईल गुरुविण ख़ात्री ॥२॥

तेथे अनमोल सात रत्न्न । पाहता ना राहे देह-भान ।

मी कोठिल कोण पूर्ण ? स्वयंभू हा तरी ।

ना होईलहोईल गुरूगिण ।।३॥

चंद्रसूर्य दीपक त्याला । गंगा- यमुमा झरा लाविला!

त्रिवेणीमये संयम केल्न। सत्राविचे बरि चढविला ।।

जिथे अर्धमात्री ॥ ना होईल ॥४॥

शंख मृदंग घंटा वाजे । तेथे भ्रमर गुंफा साजे ।

तया गुंफेस नउ दरवाजे । चालली होरी ।

ना होईल गुरुविण खात्री ॥५॥

तुकड्या म्हणे तरेल प्राणी । जो शरण सद्गुरुचरणी ।

विश्वासे लावि मन झणी । अमृत-झिरी ।।

ना होईल गुरुविण खात्री ॥६॥