(चाल: जगदीशा जगतू्‌पाला...)

घे करुणा गा ! घे करुणा, घे करुणा रुक्मिणी-रमणा ।।धृ0।।

प्रल्हादास्तव धावुनि आला, स्तंभी प्रगटुनि गुरगूर वदला |

कश्यपु तो निज हाते वधला, पतिताच्या पावन-श्रमणा ।।१।।

द्रोपदि-संकटि धावुनि आला,वस्र पुरविसी प्रेमे तिजला ।

दुर्योधन-छळ म्हणुनी केला, योगिजनांच्या निजनयना! ।।२।।

ध्रुव अढळ-पदि नेउनि दिधला, अमर-सनद लिहूनी दे त्याला ।

किति वर्णू तव धीरज-लीला ? भयहरणा ! भवजलशमना! ।।३।।

किति वानू गुण अवगुण सारे, दूर्जन मारुनि सुजना तारे ।

मी तो दीन अधम इतुका रे ! तुकड्यादासा घे चरणा ।।४।।