(चाल: रुसलासी हरी का बरे..) 

कैसि जाईन मी रे घरी ? आवरी आपुली बांसरी।।धृ0।।

तान्हे बालक आहे घरा, पति बोले अति बावरा ।

प्रेम सोडेचिना हे हरी ! आवरी आपुली बासरी ।।१।।

सुध देहाची नाही जरा, जीव झाला पिसा-घाबर ।

काय म्हणतील मज सासरी? आवरी आपुली बासरी ।।२।।

कामधंदा घरी राहिला, वेळ मार्गीच झाला मला ।

दास तुकड्या म्हणे, श्रीहरी ! आवरी आपुली बासरी ।।३।।