(चाल : रसनें ! न राघबाच्या...) 

सुख-दु:ख भोग सारे, चुकती न हे कुणाला ।

हो संत देव, साधू, राजा   किंवा  प्रजेला ।।धृ0।।

केले तसे भरावे, मनि शांत होत जावे ।

प्रभु-नाम गात जावे, समजावुनी मनाला ।।१।।

एक बेळ तूप-मांडा, एक वेळ भूस-कोंडा ।

देऊनि राहि पिंडा, जो भोग देवि  आला ।।२।।

कधि शाल-जोडि अंगी, कधि भूषणेहि जंगी ।

कधि अंग डोकि नंगी,सांगो तरी कुणाला?।।३।।

तुकड्या म्हणे करावे, तैसेचि हे भरावे ।

प्रभुला समर्पुनीया, सेवू  सुखे  तयाला ।।४।।