(चाल: अपने आतम के चिंतन मे...)

उठा गड्या ! अरुणोदय झाला, श्री सद्गुरुच्या ज्ञानाचा ।

सोडा काम-विकार-बिछाना, नाश करा अज्ञानाचा ।।धृ0।।

बघा अंबरी   पक्षि  बरळती, विवेक - बोधाची  दाटी ।

वैराग्याची लाली निघाली, आर्तांच्या जिवनाकाठी ।।१।।

भक्ति-फुवारे झुळझुळ उडती, प्रेमाच्या वायू-किरणी । 

साक्षिराज तो अलख जागवी, हाक देइ दारावरुनी ।।२।।

क्षमा-शांति अजि ! दया-गोधने, वृत्ति-वत्स घेउनि निघती ।

अनुभव-शिखरी जाति चराया, अगमनिगम-चारा बघती ।।३।।

श्रध्देचा दरवाजा उघडा, या   श्रृतिस्मृतिचे   वैराणी ।

तुकड्यादास म्हणे जागृत व्हा,नका करु ही वेळ उणी ।।४।।