(चाल: दिन चार घडीका जीना. . .)

हावऱ्या मना ऐकेना, मज गुरु - भक्ती करु देना ।।धृ0।।

का करितो नश्वर चिंता, सोडुनी सख्या भगवंता ।

गेले वय बघ आता आता, मुकले धन-पुत्रा कांता ।।

समजुनी बोध घेईना, मज गुरु-भक्ति करु  देना! ।।१।।

ही बघ रे मोठी माडी, अणि घरात जरिची साडी ।

हातात रुपेरी काठी, सेवेला नोकर पाठी ।।

हे जागिच पडले बघना, मज गुरु-भक्ती करु देना ! ।।२।।

बांबुची चौकट करुनी, निजविले यास त्यावरुनी ।

बांधले जबर दोरींनी, तो पुन्हा न   येवो   म्हणूनी ।।

कोणास दया येईना, मज गुरु-भक्ति करु  देना ! ।।३।।

फुंकतील त्याला सरणी, पाहती सगे  नेत्रांनी ।

नच आड येतसे कोणी, राहू द्या जरा तरी म्हणुनी ।।

कुठले रे काका-नाना, मज गुरु-भक्ती करु देना ! ।।४।।

जे प्रभु-भक्तिने धाले, षड्विकार त्यांचे मेले ।

सेवेस्तव रिजले-झिजले, त्यांनीच मृत्युला जिंकले ।।

अजुनहि कीर्ति त्यांची ना,मज गुरु-भक्ती करू देना ! ।।५।।

म्हणूनीच सांगतो नमुनी, लाग रे गुरुच्या ध्यानी ।

तरशिल या दुःखातूनी, सुख पावसी जन्मोजन्मी ।।

तुकड्या म्हणे चल सोडीना,मज गुरु-भक्ती करू देना! ।।६।।

- प्रवास, मानमाड -रेल्वे, दि. १९-१०-१९५९