(चाल : दुर्दैवाचा अवचित सखये..)

का मज नेता त्या मार्गाने ?

अधम जिथे राहती ।। मित्र हो ! ।।धृ0।।

कधी न कुणाचे बरे चिंतती ।

अवघी   टिंगल आणि फजिती ।।

सज्जन जेथे उभे राहता, ग्रासाया पाहती।।१।।

रात्रंदिनी ज्या निशाच दिसते।

मांस - मदीरा जवळी असते ।। 

वेश्येचा बाजार भोवती, दिसती गुंड अती ! ।।२।।

असाल जरि तुम्ही मित्र आमुचे ।

वळवु नका क्षण पाय कुणाचे ।।

जेथे माणुसकी मुळी नाही,चालतसे गमती ! ।।३।।

अमोल जन्मा येउनि    काही -

सार्थक जरी केले मुळि नाही ।।

तुकड्यादास म्हणे यंम येईल,चालुनिया वरती ! ।।४।।

                        -गुरुकुंज आश्रम, दि. 0७-११-१९६१