(चाल: मानवा ! का चिंता वाहतो...)

करु नको निंदा कोणाची ।

अवगुण अपुले अंतरि दिसती, करि चिंता त्यांची ।।धृ0।।

सरळ स्वभाव मृदू भाषा ही, वापर मोलाची ।

सर्वाशी  संमतचि   राहणी, श्रध्दा   संतांची ।।१।।

हात वळो उपकार कराया, पाउल  तीर्थांची ।

हृदय कराया सहन संकटे, तरिच कीर्ति साची ।।२।।

ज्ञानामृत पाझरते जेथे, हाव धरी त्याची ।

तुकड्यादास म्हणे रे साधक ! मिळे प्रभू-स्वरुपाशी ।।३ ।।