(चाल: शिवराया जाइ तो रणा...)

वाहवा रे दारुची नशा, आलि अवदशा, हुशारी गेली ।

कंगाल   जाहला    देश, गुलामी    आली ।।धृ0।।

धनवान किती बलवान, कुलवान थोर अणि सान ।

बुध्दिमान किती गुणवान, उद्योगी   मजूर  किसान ।।

दारुच्या पायि गांजले, भिके लागले, मान्यता नुरली -

त्या   परकीयांनी  अशी   दुर्दशा   केली ।।१।।

धोरवी अंगी आणावी, दुसऱ्यास हौस शिकवावी ।

व्यसनात मती भ्रमवावी, घरदार शेति   बुडवावी ।।

हा असा बनविला पिसा, केलि दुर्दशा, पडतसे नाली -

गेलि रे लाज अन्‌ शरम, भ्रष्टता व्याली ।।२।।

ओळखी कुणाची नाही, ना मान पान मुळि काही ।

व्यभिचार जार-कर्माही, होतसे   साह्य   उत्साही ।।

खातात मांस हौशिने, वधोनि मने, जिवा नच वाली -

नच पुरे गाय अन्‌  बकरी   शौकाखाली  ।।३।।

तोंडात शिवी अति नंगी, नित राहि तमाशा-रंगी ।

घर पराधीन, बहु तंगी, परि तया सदाही गुंगी ।।

वडिलांचे नाव बुडविले, द्रव्य उडविले,जाहला खाली । लागला   भिकेला,   देह - दुर्गती   झाली ।।४।।

वाढले व्यसन हे भारी, शाहण्या - धन्या-घरदारी ।

कोणि ना दिसे कैवारी, यांतुनी काढि-बाहेरी ।।

व्हा तयार अजुनी तरी, नशा ही पुरी, पाताळी घाली -

तुकड्यास दिसेना चिन्ह बरे  या  काली ।।५।।