(चाल : अगर हे ग्यान को पाना...)

चला रे जाऊ शेगावी, गजानन ! सत-नमनासी

फिटे भव भ्रांतिची भीती, लाभते  दर्शने  काशी ।।धृ0।।

दिगंबर रुप हे त्याचे, नसे मुळी  भान   देहाचे ।

समाधी ध्यान हे त्यांचे, अखंडित  अंतरंगासी ।।१।।

अशी ज्याची असे भक्ती, तयाला दे तशी शक्ती । 

मुमुक्षू देत विरक्ती, सारिखे दास  अणि   दासी ।।२।।

पहाता वेडियावाणी परिसता   भासतो  ज्ञानी ।

वृत्ति गमते जसे पाणी,मिळाली धार स्वरुपासी।।३।।

कृपा होता तुटे व्याधी, मिळे परमार्थिया संधी ।

म्हणे तुकड्या चला आधी,संत हा देव अविनाशी।।४।।