(चाल -दैष्णव जन तो तेने कहिवये...)

ऐक बाई ! मी स्वप्न पाहिले, संत गजानन ! डोळा वो ।

नग्न रुप अति विशाल त्यांचे, जणू शंकरची भोळा ! वो ।।धृ0।।

करी धरुनिया चिलिम, आसनी बसले सहज समाधी वो ।

उन्मनि त्यांची मुद्रा बघुनी, चरणी मस्तक वंदी वो ! ।।१।।

सगुण रुपाचा संत बोलला, कलियुग आता भरले वो ।

म्हणुनि सांगतो निरुपाधीने, जीवन कंठा  अपुले  वो ।।२।।

नाम भजे जो सदा गजानन ! संकट त्यांचे टळती वो ।

पूर्व - जन्मीचे पातक सगळे, दाहि दिशेने जळती  वो ।।३।।

स्त्री - पुरुषाने व्रत  हे   घ्यावे, दानधर्म   निष्ठेचे   वो ।

तुकड्यादास म्हणे, मग जाती ! पाप मूळ दृष्टीचे वो ।।४।।