जसे दिसता पहायला बरे, वरुनि साजिरे,

अंगिच्या केसा - कपड्यांनी ।

पायिच्या वहाणा- जोड्यांनी ।

गेलं काय सांगा तुम्हामधुनी ? रे, जी 0।।धृ0।।

तोंडाला उदासी आली, काळिमा पसरली

पोकळी झाली छातीची ।

गळाली ताकद हाताची ।

दिसे जणु पुतळी मातीची रे, जी0।।१।।

हृदयात दिसेना धमक, नेत्रि ना चमक

तेज लोपले, स्फूर्ति गेली ।

बंधूता, एकी नसे  उरली ।

निराशा सर्व जनी भरली रे, जी0।।२।।

गावात दिसे अवकळा, शेत अन मळा,

दिसती हे स्मशानवत् सारे ।

हाडे जणू उरली गुरेढोरे ।

वाहती  दु:खाचेचि  वारे  रे, जी0।।३।।

नाही निसर्गाचा आधार, कुणी न दे थार,

न॑ दे सरकार साथ ज्यांना ।

भरवसा कवणाचा त्यांना ?

अशी मग कां न व्हावि दैना रे, जी0।।४।।

सुखि-शांत रामराज्याचा, ग्रामराज्याचा,

पुरस्कार गांधीजीनी केला ।

मुळातुन खेडि सुधरण्याला ।

आज पण मानि कोण त्याला रे, जी0।।५।।

गावोगावी वीज येणार, यंत्र घेणार,

उजळतील दिवे  भांडवलदार ।

नवनवी स्कीम काहि सरकार ।

चालले होत  लोक  बेकार    रे, जी0।।६।।

पदोपदी लाचलूचपती, वाढली अति,

काळाबाजार, चोरव्यापार ।

पापाचं धन शिकवी व्यभिचार ।

वाढले शोक, व्यसन, शृंगार रे, जी0।।७।।

धन - कैफ, स्वेर शिक्षण, तोडि बंधन,

नीति भाजून खाल्ली यांनी ।

तसाच गरिबांचा जठराग्नि ।

कोठवर ठेवि नेकी जपुनी? रे, जी ।।८।।

गावोगावी दिसे गोंधळ, राष्ट्र आंधळ,

कळेना मार्गि कुण्या जाई ।

धुंद जाहल्या दिशा दाही ।

निराशा पुढे उभी   राही   रे, जी0।।९।।

बसू विचार करण्या जरा, प्रभूला स्मरा,

एक होऊन मार्ग शोधा ।

आठवा थोरांचा  बोधा ।

ग्राम-उद्धार आधि साधा रे, जी0।।१0।।

गाव हे राष्ट्राचा पाया, किसान-मजुरा या,

सुधारुनि कष्ट दूर सारा ।

स्वावलंबीचा मार्ग सुधरा ।

भरूं द्या आधी यांच्या उदरा रे, जी0।।११।।

सत्य न्याय नीती खरी, स्थापुनी बरी,

होउं द्या सुखी पुढे चाला ।

ऐका तुकड्याच्या विनंतीला रे, जी0।।१२।।

                                   अमसवती, दि.१५-0८-१९४९