ते काळ पाच फाकडे, धरूनि वाकडे, तुडवि सामोरी ।

मग न ये पुन्हा रे ! यमराजाची स्वारी ।।

प्रवृत्ति काढि बाहेर, होइ महशूर, निवृत्तीसाठी ।

ते सहा काळ रे ! करितिल अडवी मोठी ॥

अति घोर करी ती आई, चुकवुनी जाई, माया नार ।। घे हाति॥१l।

वासना बहुत लालचे, तोंड धर हिचे, टाक रगडोनी ।

कर पुढे विवेका, नरा ! श्रवण देवोनी ।।

कल्पना, द्वेत-भावना, देइ ठाव ना, त्याग कर साचा ।

रे ! भजन करी श्रीहरिचे फोड़नि वाचा ।

ते वेद ठेवुनी दुरी, जाई मग वरी, वाट तुर्येची ।

जळतसे काळ ना वेळ धुनी उन्मनिची ।।

वा ! असो नीच की उंच, सान वा थोर ।। घे हाति0 ॥२|।

तव तुझे स्वरुप पहावया, लागली मया,नाद घुमघुमित ।

रे ! मृदंग,  वीणा, शंख घोर दुमदुमित ।

फाकले गगन सावळे, स्वरुप आगळे, निजानंदाचे ।

हो निजात्मसाक्षात्कारी स्वरुपी नाचे ।।

ते द्वैत टाकुनी दुरी, अखंडित धरी, महावाक्यास ।

ना उरी असे रे ! तिथे तुला वदण्यास ।।

तुकड्या बालक नरा, होत सोयरा, फिरुनिया फेर ।। घे हाति0 ॥३॥