गळ्यात माळा, टिळा कपाळा, भक्त विष्णुचा भला ।

प्राण गायिचे विकू लागला ।।

गोपाळच की गऊ - काळ हा ? काहि कळेना मला ।

व्यर्थ भारती जन्म पावला ।।

धर्म धर्म म्हणवुनी मिरवितो, धर्म कळेना जरा ।

बुडाला खल स्वार्थाध्ये पुरा ।।

(अंतरा) मौजेचा पुतळा मौज उडवितो कशी ?।

जाणतो धर्म, परि लाज नसे थोडिशी ।

व्यसनात होऊनी गुंग, विकी गायिसी ।

अशा नरा का जन्म दिला, प्रभु ! या भारत-भूवनी ? ।

न बुध्दी जरा तयाला कुणी ।।३।।

बघा गडे हो ! हिंदु असा जरि, व्हा सेवक गायिचे ।

फिटे तरि पांग मात्र आईचे ।।

संत, महंतहि, देव-ऋषी-मुनि हिच्या कृपेने खरे ।

पावले अधिकारासी पुरे ।।

विसरु नका कधि गोरक्षेला, करा तातडी खरी ।

तरिच हा हिंदु राहि भूवरी ।।

(अंतरा) बा ! नका विकू गायिला कसाबा-घरी ।

पाळाच हौसिने प्रेम धरुनि अंतरी ।

जरि कष्ट पडे तरि सहन करा हो शिरी ।

तुकड्यादास म्हणे निववा मज, हीन, दीन म्हणवुनी ।

आचरा घरोघरी ही म्हणी ॥४॥