न दिसते वीर-बल कोठे, न एका धेर्य कोणाला ।

कुणी झळके कधी काळी, न जाती त्याचिया चाली ।।३ ॥

मिळेना एक एकाशी, पुसे मग कोण   कोणाला ?

बिघडला मार्ग जनतेचा, सुचेना काहि वनमाळी ! ॥४॥

न पृथ्वी धान्य दे मोठे, न पाणी वाहते काली ।

हजारो लोक भूकंपी, रगडती   धातुच्या   ज्वाली ।।५॥

सांग बा, सांग ! तुकड्याला, करु कैसी तुझी सेवा ?

सुचेना राघवा ! आता  दीनाचा   तूच   रे !   वाली ॥६l।