(चाल: कसा निभवशी काळ..)

अशीच हन हन कोठवरी ? बघ, फिरत फिरत आला ।

घेता विषय सुखाची  गोडी, शांति न ये  तुजला ।।धृ०।।

निर्लजा ! नर - तनू पावुनी, मूर्ख   मनी   बनला ।

क्षणिक सुखाशी बसतो टपुनी, तिरी जसा बगळा ।।१।।

महा भयंकर काळ उभा तो, बघ त्याला थोडा l

कर्मगती नच आवरली, का बनला निच घोडा ? ।।२।l

व्यसन तुझे हे सुटेल केव्हा ? उमज धरी प्राण्या !

कोठवरी हे रडगाणे रे ? सोड   अता   शहाण्या ! ll३ll