(चालः अगर है ग्यान को पाना..)

कशी निष्ठूरता धरली, हरी ! तुज का न ये पान्हा ?

अती निच जाहलो त्राता ! सोड जाणोनिया तान्हा ।।धृ०।।

बहू छळले गृही दारी, न कोणी आज आधारी ।

न ये गुण पाच ते हारी, का न येई तुला करुणा ? ।।१।।

बहु हसती जगी लोक, मला पाहूनि सकळीक ।

हणे मांडीयला   शोक, मिळेना    खावया   अन्न ॥२।।

तुझीया श्रीकृपादाने, बहू   तरलेत   स्मरणाने ।

बोध निज अंगि मम बाणे,म्हणे तुकड्या करी दाना ।।३॥