(चाल -सहज मी आंधळा गा...)

हनुमंत भक्तराया ! मी शरण  तुला   आलो ।

त्रासुनि भवी त्राता ! तव चरणी लीन झालो ।

करि कृपा अता सखया ! कामक्रोधी मी बुडालो ।।धृ०।।

नेणवे मला काही, ते ब्रह्मज्ञान तुमचे ।

वर्णु काय कीर्ति हो ! या अल्पमती वाचे:

करि करि कृपा अता, ध्वज लाविन नामाचे ॥१॥

अवतरलासी सखया ! बा अंजनीचे पोटी ।

पाळोनि ब्रह्मचर्या, धरिलासे राम   कंठी ।

तव महिमा ऐकुनिया, मम कंठ आजि दाटी ।।२॥

सागरी सेतु बांधी, शोधिसी सीतेलागी ।

रक्षिला बिभीषण तो, भेटवी राम वेगी ।

जाळिली सर्व लंका, लावुनिया तिज  आगी ।।३॥

चरणांकित तुकड्या तो तुज शरण खरा आला ।

दे ठाव अता सखया ! चौऱ्यांशी- भोग झाला ।

उध्दरी सहज चरणी, दे   नामामृत - प्याला ।।४॥