(चालः कसा निभवशी काळ...)

गुरु-कृपेला ज्ञान हवे, तव सतसंगति साधा ।

सतसंगतिविण न कळे कोणा, जन करिती बाधा ।।धृ०।।

शास्त्र-पुराणे ऐकुनि श्रवणी, हाचि धरा फंदा ।

सदगुरु-वचनाविणा भुला रे ! सर्व    कामधंदा ।।१।।

ताचि खरा रे ! तोचि खरा, भव-तारक जनतेचा ।

श्रेद्धविण नच कुणा गवसला, भाव निश्चयाचा ।।२।l

तुकड्यादासा ठाव मिळाया, बहू श्रमली काया ।

आडकुजी गुरु - प्रसाद होता, आधिच ताराया ।।३॥