(चालः हे नरा ! आत बघ जरा...)

वाटते बहू या जनी, कधी हो मनी, श्रीहरी पाही ? ।

बा ! नये तयाला करुणा मम लवलाही ।।धृ०॥

भक्तास बहुत तारिले, शत्रु मारिले, सृष्टिचे वरी ।

मी एक दुष्ट म्हणुनिया कृपा ना करी ।।

नच दिसे कुठे ही सार, बहू भडिमार, ग्रंथ-ग्रंथीचे ।

भावना खरचुनि बा ! गेलि, वदो का वाचे ? ।।

भटकलो जन्म-मरणात, नसे बा ! अंत, दिशाला दाही ।

बा ! नये तयाला करुणा0 ।।१।।

तो कसा जगाचा पिता, असुनि पाळिता, दीन पाही ना ?

की हतभाग्ये आमुच्या तया धकवेना ? ।।

आधार नसे दुसरा, विना त्या हरा, शोध काढा हो ! ।

जिव-शीव कसे पांगले ? ऐक्य जोडा हो ! ।।

यश-गंध नसे जी ! जरा, होत घाबरा, यया मायेन ।

लागली मनाला चिंता, न मिळे अन्न ।।

नच संत-चरण पाहिले, रुप ध्याइले, गुरुचे काही ।

बा ! नये तयाला करुणा0।।२।।

विषयात धुंद राहनी, त्रासलो मनी, काय करु आता ? ।

वाटते प्राण हा द्यावा जी जगत्राता ! ॥

नित पैशासाठी कसा, जाहलो पिसा, जात परदारी ।

पाहतो अंत तो  किती सखा पुतनारी ? ।।

मम प्राण दाटला हरि ! होत मर-मरी का नये पान्हा ? ।

तो तुकड्या बालक म्हणे जानकी-रमणा ! ।।

भटकलो दारदारात, न ऐके मात, कुणीही काही ।

बा ! नये  तयाला  करुणा 0।।३।।