(चाल: अगर है गयान को पान)

रमू दे चित्त हारिपायी, मना का फिराण माधार ?

सुखाचे सोडुनी स्थळ हे, कसा घेशी विषय-चारा ? ॥ ध्रु०॥

सावळा पाहता डोळा, मनाची भूक ही जाई ।

तयाविण सुख ना कोठे, भटकता सर्व संसारा ।।१॥

विटेवरि लक्ष देतांना, तनुमना भान ना रहे

उसळती नेत्रि जल-धारा, मिळे वाटे पटी थारा ।।२॥

गळ्यामधि माळ तुळसीची, कौस्तुभहि झळकतो कंठी ।

कटावरि ठेविले कर हे, पाहता चित्त   घे  थारा ।I३॥

मुकुट शिरि कर्णि कुंडल ते, भक्त-गण दर्शना झुलती ।

म्हणे तुकड्या सदा डुलती, तसा घे तूहि निर्धारा ॥४।।