(चाल: भटकला, कितिक भटकशी..)

रे सख्या ! सांगतो तुला, भक्त तू भला, निजरुप पाही ।

जाउनिया गुरुसी शरण, तरा लवलाही ॥धृ०।।

करि विचार अपुले मनी, नित्य ते जाणि, असत्या टाकी ।

घेउनी गुरु-उपदेश, मंत्र तो घोकी ।

हा सुलभ उपायचि बरा, तुटे तो फेरा लक्षचौऱ्यांशी ।

असुनिया तूच अविनाशी भ्रमि पडलासी ।।

सांगती संत बहु हीत, दास तो नमित तुकड्या साचा ।

तनु तारायाला घेइ़ आसरा   गुरुचा ।।१।l