(चाल: पतित पावन नाम ऐकू...)

विसरुनिया स्वरूपाला , प्रेमे जीव कसा फसला ?

सिध्द जरी तो असला तरि हो ! साधकपणि बुडला ॥धृ०॥

मायेचे ते घुंगाट सर्वहि पडले स्वशरीरी |।

तेणेकरुनी गोते   खातो ,  बनतो    आविचारी ॥१॥

कोण कोठुनी आलो मी ? जव हाचि शोध केला ।

सो : हं शब्दे पार निघालो, शरण   सदगुरूला ।।२।।

नको जगाचे मायिक प्रेमहि , भ्रमवी चित्ताला ।

अंकित तुकड्या दास गुरुचा, चरणाब्जी रतला ॥३॥