(चाल: कभी आर, कभी पार लगे...)

जडले प्रेम, तुटला नेम, अंगी भरली निशा ।

हरले देहाचे भान, खुलल्या दाही दिशा ।।धृ०l।

धरता पाऊल तुझ्या मंदिराच्या सामोरी ।

पडला प्रकाश जीवा लागलीसे  माधुरी ।

डोळा भरुनी पाहता तुजला, तन्मय होण्या जीव धावला,

जैसा वेडा - पिसा ।।१॥

वाजती  नगारे - भेरी,  चौघडे - तुतारिया ।

पुष्पांचा वर्षाव होतो, देवाच्या दरबारी या ।

मनमोहन पाहतांना नयनी, दूमदूमले मन उल्हासानी,

आली आली  उषा ।।२।।

मोरमुकुट कुंडलांची, प्रभा जैसी फाकली ।

श्यामसुंदर - दर्शनासी, वृत्ति गुंगू  लागली ।

तुकङ्यादासा प्रसंग ऐसा, अघटित घडला अनुभव तैसा,

कुणा सांगू कसा ? ।।३॥