(चाल: गर्भिणी होती एक हरणी..)

करि करुणा श्रीगुरुनाथा ! दीनांचा त्राता, भक्त-कैवारी !

कोण सांग संकट वारी ।।धृ०॥

लक्ष चौर्यांशीचे   फेरे ।

फिरलो बहु मोह-विकारे ।

फिरता हा जीव घाबरे ।

हीन दीन होई भारी । कोण सांग   संकट   वारी ? ॥१॥

सुखदुःखे भोगी नाना ।

गर्भीहि स्थीर राहेना ।

कासाविस होई प्राणा ।

पडे अकस्मात बाहेरी । कोण सांग संकट   वारी ? ॥२॥

पडताचि बाहेरी मरे ।

पुन्हा योनिद्वारे संचरे ।

ऐसे अनंत कोटी फेरे ।

त्रास गा परोपरि भारी । कोण सांग संकट   वारी ? ॥३॥

मज काहि नाठवे चित्ती ।

फिरे विषयसंगती वृत्ती ।

क्षणिक सुखे होय फजीती ।

वज्र गा ! पडे मजवरी। कोण सांग.  संकट   वारी ? ॥४॥

भव - पाश महावेष्टण ।

तेथे बहुत तम दारुण ।

कोण सोडविल त्यातून ?

जिव भुले सृष्टिमाझारी। कोण सांग   संकट   वारी ? ॥५॥

ऐसा अज्ञानी मी बुडालो ।

बहु आक्रंदू लागलो ।

गुरुकृपे पार जाहलो ।

पुढे तुकड्याचा हितकारी । कोण सांग संकट वारी ? ॥६॥