(चाल: कसा निभवसी काळ..)

श्रीगुरु आडकुजी बा ! उपेक्षा का केलिस माझी ?

काय स्थिति या जगती होईल श्रीसद्गुरु ! आजी ॥धृ०॥

मज सोडावे असे जरी तुमचे अंतरि होते ।

बाळपणी का शिकवुनि विद्या चालविले माते ? ॥१॥

वय सत्रा वर्षात साहिला त्रास जगामाजी।

त्राही त्राही जिव होतो, ये  धावत   आडकुजी ! ॥२॥

तुज तुकड्या हा नमन करोनी आळवितो आई  !

वरखेडी दे वास सदा गे !   तव   पावन   पायी ।।३॥