(चालः भटकला कितिक भटकसी..)

श्रीहरी कृपा मज करी, पीडलो भारी या भव-पाशे ।

की होईल कशि मम गती ? कळेना जैसे ॥धृ॥

पंथ ते द्वैति पाहूनी, त्रासलो मनी, धाव रघुनाथा !

ऐकोनि बोध संतांचा वाढली व्यथा।।

वद काय साधने करु ?

हरि ! कैसे तुजला स्मरु ?

बा ! जेणे होईल पारु ।

द्वैत मज भासे ।। की होईल ॥१॥

ऐक्यता घडे ना त्राता ! लावि रे ! पंथा नाम-स्मरणे ।

का दूर लोटते आई बाळ ते तान्हे ?

जाऊ मी कुठे वनवासी ?

त्यागुकी प्राण चरणासी ?

जरि बुडती सारे वंशी ।

न ठेवी आशे ।। की  होईल ॥२॥

हे प्रपंच जगडंबर,फिर भरभर, (घरी ना धीर) काय मी मागू ?

संतसंग द्यावा सदा, सत्य हे सांगू ।।

हा नको मला जग ताप, होत बहु पाप प्रपंचा माजी ।

म्हणतसे ईश्वरा ! गुरु-प्रेम मज पाजी ।।

तो अजामेळ तारिला ।

तो तुका स्वगृही नेला ।

वाल्मिका पंथ दाविला ।

द्रौपदी हरुषे ॥ की    होईल ॥३॥

मागणे तुला हे हरी ! पाप संहरी, अंध मी झालो ।

श्रीसद्गुरु आडकुजीची कृपा लाधलो ॥

तुकड्यास ठाव  दे असा,सद्गुरुनाथा ! लावि रे कासे ।

अपुल्या भजनाचे मला जडू दे पिसे।।

आवडे न साधन मला।

नर जो गुरु-चरणी गेला ।

तो देहि विदेही झाला ।

अद्वैति भासे ।। की होईल 0 ॥४॥