(चालः चल ऊठ भारता ! आता..)

करि जतन नरतनू प्राण्या  ! ही योनी न मिळे शहाण्या ? ॥ धृ0॥

संचीत बहू हो  ! तुमचे । नरजन्म

मिळाले साचे ।।

बहु पुण्य कमाई केली । ही रत्नतनू करि आली ।।

मिळवुनी अशी ही योनी ।

नित्यानित्य विचारी आणी ।

देहाभिमान त्यागोनी I

बांधि रे  ! गाठ पुण्याची । हरिभजनी  सत्वर   नाची ॥१॥

संसार सदाचा आहे । परमार्थ न होई पाहे ।।

रेखा कर्माची वळली । ही संधि तुला आकळली ।।

अनमोल रत्न सापडले ।

सुकृत ते बहुतचि फळले ।

हरिनामी आता डोले I

शोधि शोधि रे ! श्रीगुरूला I जा सत्वर शरण तयाला ॥२॥