(चालः कसा निभवसी काळ..)

होई सावध रे मनुजा ! हरिची माया लटकी ।

हिने किती नर आणिक नारी केल्या बहू अटकी ।।धृ०।।

ब्रह्मा मोहिला शंकर, सनकादिक, इंद्रहि भारी ।

भस्मासुर मोहिला पामरा  !  तू कवण्या तीरी ?

योगी-भोगी-जोगी मोहिले, मोठे तपधारी ।

विद्वानहि पंडित मोहिले, भुलले सुधि सारी ।।१।।

पंच भुतांच्या विषयापासुन आकृति ही भारी ।

हिचे सपाट्यामधून झाले पार गड्या  ! चारी ।।

शुक आणिक हनुमान , भीष्म , कार्तीक ब्रह्मचारी I

तुकड्या बोले गुरु - कृपेने नर  होईल  पारी ॥२॥