(चाल: चल ऊठ भारता ! आता..)

श्रीहरि कृपाळू   आहे ।  पाहतो    दास    लवलाहे ।।धृ०।।

वारिले बहूत  हो  !  क्रोधी । ना आज कुणाची छाती ।।

ज्या नसे लीनता काही ।  तो नर व्यर्थचि बा  !  जाई ।।१।।

बहू झाले शहाणे आता ।  ना कुणी शरण रघुनाथा ।।

सोडूनि लीनता खासी ।  नच धरी अहंकारासी ।।२।।

भक्तांची करणी ऐसी ।  तव माय दयाळचि तैसी ।।

करिल तो श्रीहरी करुणा  I  जाळील  सर्व    पापांना ॥३॥

जरी पडले पर्वत भारे ।  नामाने जळती सारे ।।

तुकड्या वदतो हो  !  साचे  ।  ना बोल आजकालाचे ॥४ll