(चालः मनाला स्थीर करवाया..)

हरीचे स्मरण करि मनुजा !  जरुर तुजला रे ! तरण्याची ॥ धृ०॥

करी सचराचरी वसती उभारोनी पुरी जगती ।

तोचि परमेश्वरूं प्राण्या  !  पाहतो वाट भक्तांची ॥१॥

पहाया जाल जरि तुम्ही  दिसेना देवपण धामी ।

सदा भक्तीत नाचाया   धरावी   संगती   साची ॥२॥

करिसि पंचाग्नि हटयोग  न टळला कर्ममय भोग ।

मिळाल्या सद्गुरु पूर्ण फुटे रे  !  वाणि    प्रेमाची ॥३॥

भजे जो हरिहरा नित्य करुनि व्यवहारही सत्य ।

म्हणे तुकड्या तरे तोची आण गुरुराज-चरणाची ॥४॥