( चाल : सुख आले माझ्या दारी . . . . ) 

वनी जावे ऐसे वाटे, तिळमात्र अता ना  जिव   कंठे ।।धृ०॥ 

गमते न घरी या अन्य कुठे बाजारी । 

ओसाड दिसे ही सगळी  मानव नगरी ।।

मन विटले बोचती काटे, तिळमात्र अता ना जिव कंठे ॥१॥ 

अंगास उटी भस्माची लावूनी जावे । 

कौपीन जुने कुणि वस्त्र मिळे नेसावे । । 

मन सात्विक हे उफराटे, तिळमात्र अता ना जिव कंठे ॥२॥ तुकड्यास गमे - प्रभु झडकरी येवो भेटो । 

वासना समुळ ही विषयापासुनी फाटो । । 

म्हणुनीच सदा जिव दाटे, तिळमात्र अता ना जिव कंठे ॥३॥ 

                               - घुडनखापा, दि . २२ - ०९ - १९५९