(चल! राजहंस माझा निजला ..)

वर विहिर खाली दोर । पाणी ओढि हो ! भरभर ॥ धृ 0॥

ओढिता ध्वनी तो चाले । की मधुर शब्द कुणि बोले ।

जववरी पाणि ते ओढी । तववरी विहिर ना मोडी I

विहीरीवर हजार नारी I

त्यामध्ये भरी ती झारी ।

विहिर तिची जगतावरी ।

एकाचे झाले अनेक ।    शेवटिही    होती   एक ॥१॥

बंद त्या विहिरिचे मुख । पाणि ओढिताति अनेक ।

आधि दोर मग ती घरडी । तववरी विहिर ना मोडी । विहिरीतून उगम नद्यांना । गंगा-सरस्वती-यमुना ।

तुकड्या तो निजखुण सांगे ।

जा आडकुजी-पदि वेगे ।

नदी दिसेल ती सत्संगे ।

धावुनि विहिरी धाडी । तववरी विहिर ना मोडी ॥२॥