(चालः पतीत पावन नाम ऐकुनी..)

लक्ष ठेवुनी अलक्ष्य बघसी जाशिल निज-भुवना ।

ज्या नामे फिरति सात रत्ने ते आणी ध्याना ॥ धृ०॥

कवणे ठायी राहति जिव-शिव त्वरित पाहि प्राण्या !

वय गेल्या मग काहि न चाल उपाय करि शहाण्या ॥१॥

घटी निरंजनमाळ चालते का नच पाहि तिला ?

विषय सेवुनी लुब्ध प्रपंची चौऱ्यांशित पडला ॥२॥

कशि होइल मग सुटका आता ? सद्गुरुला ध्याई ।

गुरुकृपेने मार्ग पाहूनि निज - भुवना जाई ॥३॥

केसा तरला वाल्या कोळी भक्ति-शक्ति ऐसी ।

तत्क्षणी धृव तो स्वर्गी गेला, तू का निजलासी ? ।४ ।।

सोपे सोडूनि गहन धरीसी व्यर्थ फजित व्हाया।

सहजचि तारी तुकड्यादासा आडकुजी   राया ॥ ५॥