(चाल: कसा निभवसी काळ कळेना..)

ऐक उध्दवा  ! तुला सांगतो खूणचि अजपाची ।

लागे जेणे सहज समाधी सत्य जाण साची ॥धृ0॥

भ्रकुटिस्थानी महेश वसती सोहं तया म्हणती ।

नाभीकमली जिवापासुनी हं शब्दचि निघती ।।

म्हणती हो उच्छ्वास जयाला त्यातचि हंकार ।

कंठी येऊनि   निघे    सत्वरी   सोहं   उच्चार ॥१॥

श्वास खेचता सो ये कंठी नाभी मुक्कामी ।

उठते गदगद हं ऐसा चाले सोहं-हंसा चोविसही तास I

जप होतो ऐकवीस हजार सहाशे सावकाश ॥२॥

सत्य टाकुनी लोक पूजिती असत्य पाषाण ।

विशुध्द ओहं - सोहं त्यांनी दिधला टाकून ।।

पुऱ्या मातृका बावन फिरती घेउनिया त्यास ।

तुकड्या सागे सत्य मंत्र हा तार  जाणत्यास ॥३॥