(चालः उठा गड्या ! अरुणोदय..)

श्रीसमर्थ आडकुजी बोले तुकड्याला गुज ऐके रे !

सर्वहि दोष जळुनिया बापा ! चुकतिल चौऱ्यांशी फेरे ॥ धृ०॥

पाहुनिया एकांतस्थाना तेथे जाउनि बैसे रे !

मांडुनिया पद्मासन चंचल मन हे स्थिरवी तैसे रे ! ।।

वृत्ति आवळुनि सगळी तेथे द्वैत भावना सोडी रे !

करुनि अंतरी प्रवेश सखया  ! नाभिस्थानी पाही रे ।।

गंगा - यमुना-सरस्वतीचा संगम जेथे होई रे ।

दोन अक्षरांचा जप करुनी रत्ने सातहि पाही रे ! ॥

एक सहस्रदळा माझारी मसूर डोळा भेटे रे !

त्या डोळ्याच्या मधे निळा चकचकित रंग तो साजे रे !

म्हणुनी त्याला अलक्ष मुद्रा अठ्ठाविस ते शिणले रे !

सहस्रमुख तो थकला बापा  !  सद्गुरु तेथे दिसले रे ! ।।

ऐसा जो बा  ! करिल योग तो चौऱ्यांशिला मुकला रे !

तुकड्यादास म्हणे सर्वस्वे शरणागत सदगुरुला रे ! ।।