(चाल: सगुण गुण माया आली कोल्हटीण..)

अरत्री परत्री । ना होईल गुरुविण खात्री ॥धृ०॥

करुनी औट हात पिंजरा । मध्ये राघूबापू बरा I

एकविस सहस्त्र करि येरझारा । अजि ! अहोरात्री ॥

ना होईल   गुरुविण   खात्री ॥१॥

शिव-शक्ति ही दोन पाखरे । एक हिरण्यगर्भी थारे !

एक आकाशी गमन करे । मधे त्रिविध कात्री ॥

ना होईल   गुरुविण   खात्री ॥२॥

तेथे अनमोल सात रत्न । पाहता ना राहे देह-भान ।

मी कोठिल कोण पूर्ण ? स्वयंभू हा तरी ॥

ना होईल   गुरुविण   खात्री ॥३॥

चंद्रसूर्य दीपक त्याला । गंगा - यमुना झरा लाविला ।

त्रिवेणीमध्ये संयम केला । सत्राविचे वरि चढविला ।।

जिथे अर्धमात्री ॥ ना होईल ॥४॥

शंख मृदंग घंटा वाजे । तेथे भ्रमर गुंफा साजे ।

तया गुंफेस नउ दरवाजे । चालली होरी ।।

ना होईल   गुरुविण   खात्री ॥५॥

तुकड्या म्हणे तरेल प्राणी । जो शरण सद्गुरुचरणी ।

विश्वासे लावि मन झणी । अमृत - झिरी ।।

ना होईल    गुरुविण   खात्री ॥६॥