(चालः आरती जय जगदीश्वर की.. )

अंबिके ! तारक सकलांची । आदिजननी तू जगताची ॥धृ०॥

शक्ति तू मूळ अनादीची । स्फूर्ति तू निज चैतन्याची ॥

रुपसुंदर लावण्याची । चित्कळा चराचरी साची ।।

स्थान तव रम्य अती शोभे ।

अमरपदि प्रशांत सुख लाभे ।

मन हे मोहुनि पदि      झोंबे ।

तुझा दरबार सुखाचा सार म्हणो अवतार

खचित तू स्फूर्तिदायि अमुची ।गमसि मूळ वाचा वैखरिची॥१॥

कितिक सांगती तुझी ख्याती । नाहि त्या साक्षीची गणती।।

पावसी तू पुढता पुढती । कुलस्वामिनी तुला म्हणती ।।

नवविधा भक्ती नवरात्री । आदरे यथामती पुजती ॥

कुठे तू महिषासूर-मथनी ।

कुठे तू योगेश्वरि म्हणुनी ।

इथे तू एकविरा जननी ।

भक्त सुखदायि वत्सले आई  !  नमू तव पायि

होई रथ-वाहक तुकड्याची । भक्ति मज दे  श्रीसदगुरुची ॥२॥