(चाल : सुजन हो ! परिसा रायकथा...)

आवरा स्वार्थ गड्या  ! अपुला ।

देश हा अवनतिला गेला ॥ धृ०॥

कवणास कुणाची दया नसे आज़ या पाहता लोकी ।

अपुल्यात गर्क अति विषय-भाव मनि घोकी ॥१॥

कुणी मरो तरो कुणी करो काहि आचरो कुणाला चिंता ?

ही झाली गति देशाची या क्षणि आता ॥२॥

मरतात अन्न ना मिळे म्हणुनिया कुळे जाति परधर्मी ।

श्रीमंत सुखाच्या जरा न सोडी     ऊर्मी ॥३॥

म्हणतात पुढे व्हा कुणी फसू अम्हि झणी कोण सांभाळी ?

ही दिसतचि नाही उरा लागली काळी ॥४॥

या उठा नका करु हटा चला रे दटा कार्य करण्यासी ।

ना तरी तोंड हे नाही तुम्हा जगण्यासी ॥५॥

ना तरि मरु सर्वही तरु सर्वही धरु या प्रेमा ।

तुकड्याची ऐकुनि हाक पुढे या कामा ॥६॥