(चालः यमुना जळि खेळू खेळ...)

किति बघशि अंत आमुचा ? श्रीहरी ! ये धावुनी ।

सुख नाहि जगी तुजविना, भाव हा घे    पाहुनी ।।धृ०।।

(अंतरा) जग नाशिवंत हे चळले ।

मेंढरावाणि  खळबळले ।

हे जया ज्ञानिया कळले ।

नच राहि जरा तुरजविना, दया मनि घे निरखुनी ॥१॥

(अंतरा) हे विषय विषासम भासे ।

लागलो तुझ्या अम्हि कासे ।

नच त्रास कुणाचा सोसे ।

था अशा लेकरा करी, सख्या ये   घे    उचलुनी ।।२।।

(अंतरा) कोवळे मनाचे आम्ही ।