(अंतरा) उतरला राहु अणि केतू हा अवकली ।

अन्नान्नदशा ही भारतभू पावली ।

ही परवशतेच्या भरी दुःखि जाहली ।

असा हिंदुनो ! वीर तुम्ही, कुणि गर्जा या अवसरी ।

सखा हा भारत चिंता करी ।।२।।

काय वाचता पुराण पोथ्या, राम-रावणी कथा।

त्यातुनी काय काय ऐकता ? ।।

गेला रावण निघुनी आता, सोय काय चिंतिता ? ।

दूसरा झाला हा मागुता ।।

सुर-असुरांचा झगडा नेहमी, चालतसे भोवता ।

रहावे सावध अपुल्या हिता ।

सांगतो राम हा उपासकांच्या प्रती ।

व्हा उभे धर्मरक्षणा, त्यजा दुर्मती ।

यश येइल तेव्हा हिंदूंच्या भोवती ।

करा करा तातडी मिळोनी, वेळ नसे ही बरी ।

सखा हा भारत चिंता करी ।।३॥

मारुतिच्या अंकिल्या मुलांनो ! आर्याच्या बंधुनो ! ।

सिंधुच्या मर्यादित बिंदुनो।।

कंसारीच्या गोपाळांनो ! नंद-नंद-कंदुनो ! ।

लाडक्या देवांच्या हिंदुनो ! ।।

शूर वीर श्रीछत्रपती शिवरायाच्या बिंदुनो ! ।

उभे व्हा तरुणांनो ! बंधुनो !!

हा धर्म-ध्वज घ्या करी,जपा मिळुनिया ।

कमवाच आपुला हक्क हक्क म्हणुनिया ।

आळवा अंतरी देवदेवतासि या ।

तुकड्यादास म्हणे तोडा ही, गळफासाची सुरी ।

सखा हा भारत चिंता करी ।।४।।