ती अफाट सेना डोळ्याने पाहता ।

पालख्या पादुका क्षणही सहवासिता ।

देहभाव हरतसे, काय मी सांगु पुढे काहणी ?

पहा रे ! पहा एकदा कुणी ।।३।।

करुनि कृपा श्रीज्ञानदेव बोलले ग्रंथिच्या खुणा ।

जयांनी तुटति जीव - यातना ।।

सुलभ व्हावया मार्ग, तुकोबा अभंग वदती जना ।

अभंगी लागे मन चिंतना ॥

एकनाथ एक नाथ आमुचा उदार होउनि मना ।

प्रगटवी गुप्त - गुह्य भावना ।।

वसविली अशी ही पावन - भू भूवरी ।

सुख संतांचे माहेर खरी पंढरी ।

मी बघता झालो देहिच वेड्यापरी ।

तुकड्यादास म्हणे नरदेही घ्या सार्थक करवुनी ।

वेळ ही दवडु नका हो कुणी ॥४।l