(चालः अगर है ग्यान को पाना...)

टिकेना मोह कोणाचा, मनी का लोभ हा धरिशी ? ।

उगिच पापे करुनिया ही, जिवाला कष्टमय करिशी ।।धृ०।।

किती राजे, महाराजे, होउनी जाति नी येती ।

न कोणी साथ ने काही, तूच का या भ्रमी मरशी ? I।१।।

कांचनाची पुरी शोभे, रत्नमय रावणाची ती ।

ढसळता रीत कर्माची, न उरली कौडि  ही  सरशी ।।२।।

अती लोभे, अती पापे, कंस हा मातला होता।

प्रभू धावोनिया त्याची,   राख   केली    गृहासरसी ॥३॥

अरे ! जे शोभते तेची, करावे जीव-उद्धारा।

सांगतो दास तुकड्या हा, प्रभू स्मर सत्य तू  तरशी ॥४॥