(चालः जगी हा खास वेड्यांचा...)

जगाचा मोह ना सोडी, कसा होशील रे ! साधू ? I|धृ०।।

बहू लोकेषणा मागे, न मिळतो वेळ ध्यानासी ।

खोवुनी वेळ ही ऐसी, कसा  होशील   रे ! साधू ? I|१।।

इंद्रिये स्वैर चहू देशी, विषय भोगावयासाठी ।

लावुनी पाश हा पाठी, कसा होशील   रे ! साधू ? ।|२॥

फसविती वासना सगळ्या, जगाच्या सौख्य-मोहाने ।

न वृत्ती स्थीर करिशी तू, कसा होशील रे ! साधू ? ||३।।

म्हणे तुकड्या गृहस्थी हो, करी संसार नीतीने ।

जराशा पोट-भीतीने, कसा   होशील   रे !  साधू ? ॥४॥