(चालः गडे हो ! कृष्ण गडी अपुला..)

चला हो ! चला पंढरीला ।

विठ्ठल राजा वाट पाहतो,  जिवा   तारण्याला ।।धृ०॥

कुणीही भाविक जरि गेला ।

शांतवि त्याच्या जिवा,देउनी अमर धाम त्याला ।।१।।

सुखाचे सगुण रूप बनला ।

उभा विटेवरि, कटावरी कर,   बघतो   दासाला  ॥२।।

भीवरेतिरी वास केला ।

भक्त-जनांच्या भक्ति-सुखाने, तिथेच स्थिर झाला ।।३॥

पुंडलिक-सेवा बघण्याला ।

आला ते पासुनी हरी   हा,   मूळ    गाव   भुलला ॥४॥

रंगला भाविक भजनाला ।

ज्ञानोबाचे सुरस काव्य    हे,    आवडले    त्याला ॥५।।

पाहनी भक्ती गहिवरला ।

नामासंगे   हरी    कीर्तनी,     देवपणा     भुलला ।।६।l

नाचतो थै -  थै  रंगाला ।

संत तुकाचे     प्रेम    पाहूनी,    राखी     शेतीला ।।७।।

जनीच्या वेचत शेणीला ।

गोरोबाची घडवित मडकी, अती हर्ष त्याला ।।८।।

किती सांगू हरिची लीला ?

भक्त-काम-कल्पद्रम भक्तासाठि महार झाला ॥९॥

खजाना नेइ बेदरीला ।

दासासाठी त्या यवनाच्या जात   सलामीला ।।१०।।

प्रीय हा एकनाथ त्याला ।

घेउनिया रुप तया घरी  वाहतो   कावडीला ।।११।।

भक्त चोखोबा प्रिय झाला ।

ओढू लागे ढोर तयासी, नाहि   जात   याला ।।१२॥