(चालः सतत विमल भजन नामा..)

सुखकर कर सत्संगा मनुजा !

पावन हा नरदेह करूनी, सहज करी भवभंगा मनुजा ! ॥धृo।l

सुख-दुःखे ही किति भोगावी ? शांति नसे संसारी मनुजा ! ।

विमल सुखा दे माउली ही, देइल  भक्तिसुरंगा   मनुजा ! ।।१।।

सत्संगाविण मार्ग न लाभे, श्रुति स्मृतिचे हे कोड मनुजा ! ।

तुकड्यादास म्हणे सुखी हो, त्यागुनि सकळ कुसंगा मनुजा ! ।।२।।